The ending of...
Hier is hij dan: mijn allerlaatste blog op Gedachtegoed.
Aan alles komt een eind, zo ook aan dit weblog.
Zoals ik bij de start in 2006 aftrapte met een 'The making of...', zo is het nu tijd voor 'The ending of…'
|
|
De Social Media revolutie is een feit. |
In de afgelopen zeven jaar is de wereld in hoog tempo veranderd en hebben de Social Media voor een ware revolutie gezorgd. Met ook de nodige consequenties voor het bloggersvak:
teksten moeten bij voorkeur verpakt worden als quote van 140 tekens, zoals bij een Twitter-post, of in een piepklein status-update schermpje op Facebook worden geperst.
Een blog met lange lappen teksten en uitgebreide analyses, zoals dit weblog, is niet meer van deze tijd. En eerlijk is eerlijk: ook ik schrik tegenwoordig snel terug wanneer ik vanuit een Facebook-post wordt doorgelinkt naar een artikel met meer dan 25 regels tekst. Nee, dan is een leuk filmpje of foto makkelijker consumeerbaar binnen die overdaad aan prikkels.
Hoezeer de opkomst van de Social Media de wereld heeft veranderd is te zien aan een uitspraak van Eric Schmidt (CEO Google):
'There was 5 exabytes of information created between the dawn of civilization through 2003, but that much information is now created every 2 days, and the pace is increasing...'
Ofwel: met zijn allen creëren we nu elke 2 dagen meer informatie dan de mensheid in zijn geheel tot 2003… Dus dat wij als mensen nog moeten leren hoe we met deze hoeveelheid informatie om moeten gaan lijkt me een open deur. Wie het Internet wil ‘uitlezen’ heeft in ieder geval een aardige klus.
In 'To Tweet or not to Tweet' was al te lezen dat ik zo mijn bedenkingen heb bij de kwaliteit van de oneindige stroom aan berichten die via de Social Media voorbij komt. Maar los van mijn bedenkingen: het is de realiteit. En je tegen de realiteit verzetten heeft weinig zin. De wereld verandert en dat is van alle tijden. En dat het vooral de ouderen zijn die zich tegen de nieuwe tijdgeest verzetten ook. In die zin herhaalt de geschiedenis zich keer op keer. Wellicht is mijn weerstand op een aantal fronten een teken dat ik de transformatie van ‘oudere jongere’ naar ‘oudere’ nu langzaam ga maken?
De balans opmaken
Dit laatste blog is een mooi moment om de balans op te maken. Wat heeft dit weblog mij gebracht? Het antwoord is: veel. Niet zozeer in financiële zin* maar wel in de bredere betekenis.
*mijn experiment met Adwords advertenties heeft in 3 jaar tijd in totaal zo’n 10 euro opgebracht.
Zo leidde Toverrijst, een artikel over het rijstexperiment, al snel tot de website toverrijst.nl. En deze website was dan weer mede de inspiratie voor de Verwonderdag. De vraag is of deze ‘keten der dingen’ gebeurd zou zijn zonder dit blog als katalysator. Ik denk van niet.
Iets opschrijven en de wereld in sturen maakt ook dat sommige ideeën krachtiger worden en je je als vanzelf meer gaat committeren aan het realiseren van het idee. Zo schreef ik in 2007 over mijn toen nog heel vage ‘kasteel-in-frankrijk-idee’ en twee jaar later was dit idee al realiteit geworden en organiseerde ik een Inspiratieweek in Frankrijk. Ook hier denk ik dat dit weblog een belangrijke schakel was om daadwerkelijk tot actie over te gaan.
Bijzonder was ook dat het artikel De valentijnskaart leidde tot maar liefst twee uitnodigingen om deel te nemen aan een TV-programma.
De 1e keer was dat als ‘deskundige’ en bedenker van het ski-leraar-effect. Toen RTL mij belde om met me te spreken over het ski-leraar-effect, had ik nog niet door dat dit ook om een opname ging waarin ik een ‘deskundige’ was.Tot mijn verbazing trof ik een cameraploeg aan bij het wegrestaurant waar we hadden afgesproken. En zo was ik 2½ uur later al bij Editie NL te zien als ‘deskundige’ over verliefdheid op de skileraar.
Met een verkeerde naam in de lower-third, die bedoeld is om de autoriteit van een persoon te bekrachtigen, werd het al met al een hilarisch optreden.
Frank Emck als deskundige bij Editie NL
Meer recentelijk werd ik naar aanleiding van 'De valentijnskaart' nogmaals gevraagd om deel te nemen aan TV-programma. Nu ging het om het SBS-programma 'Ik denk aan je', een serie over bijzondere verhalen achter een kaartje. Ik heb deze tweede keer gepast . Mijn 15-seconds-of-fame als goeroe ‘Frank Emck’ waren wat mij betreft voldoende geweest.
Alles draait om seks
Zoals ik al schreef in 'SEX!' heeft het schrijven soms haast iets magisch en kan een schrijfsel soms ook in de werkelijkheid tot leven komen. Zo leidde mijn artikel over seks uiteindelijk tot (hoe kan het ook anders)… seks.
Geknipt uit 'SEX!':
'Vrouwelijke lezeressen raken in vervoering van al die mooie zinnen, worden verliefd en dromen ervan om sex te hebben met de schrijver. En wie ben ik dan om deze droom niet in vervulling te laten gaan?'
Het zinnetje bleek een self-fulfilling-prophecy. De bezorgde reactie van de mysterieuze Ophelie ('Tja, dan zit sex met de schrijver er niet meer in natuurlijk.') was natuurlijk de goden verzoeken. En zo geschiedde...
|
Kareliaans Gedachtgoed: The Book
Veel lezers of niet, voor mezelf blijft een blog als deze natuurlijk mijn kindje. Dus leek het me een leuk idee om ter afsluiting een echt boekje te maken met een aantal van mijn ‘beste’ blogs. Een boek leek me des te passender omdat boeken, evenals blogs met (te) lange teksten, met uitsterven worden bedreigd. Nu tablets bijna niets meer wegen en overal E-readers opduiken lijkt het tijdperk van het fysieke boek bijna voorbij en is een echt boek dus een mooi ouderwets medium om dit weblog mee af te sluiten.
Ego
Voor het geval dat nog niet duidelijk was. Een blog zoals deze gaat ook over ego. Ik zal de laatste zijn om dat te ontkennen. Sterker nog: een blog is altijd ego, anders hoeft de naam van de schrijver er ook niet boven te staan!
Nu weet ik dat deze website vol staat met spel- en andere taalfouten. En om deze dan integraal in boekvorm over te nemen, daar ben ik weer net te ijdel voor.
Dus net zoals ik in 2006 op zoek ging naar een ‘goedkope’ fotograaf voor wat foto’s voor deze site, zo ging ik deze keer op zoek naar een ‘goedkope’ editor om mijn boek te redigeren en op te maken. In die zin is er in de afgelopen zeven jaren weinig veranderd.
Ik plaatste een advertentie op zoekbijbaan.nl met de titel 'weblog naar boek omzetten'. Dat heb ik geweten. Toen ik twee uur later argeloos mijn mail checkte waren er al 58 sollicitanten. Niet alleen studenten die een bijverdienste zochten, maar ook dertigers, veertigers, vijftigers en zelfs zestigers. Het wordt meteen pijnlijk duidelijk dat de arbeidsmarkt er niet echt lekker bij ligt.
Aan kandidaten had ik dus geen gebrek. Zo’n drie weken later spreek ik in Utrecht met Julia die zichzelf had aangeboden als ‘de perfecte kandidaat’. En zoals te verwachten met een ‘perfecte kandidaat’ is zij inmiddels begonnen met het druk-klaar maken van het boek.
Het weeshuis van de boeken
Bij het maken van het boek zijn er grofweg twee routes:
1. Bij de eerste ga je op zoek naar een uitgever die er iets in ziet. Dit is niet de makkelijkste weg. Alleen al het gegeven dat er in ons land naar schatting zo’n één miljoen mensen met het idee rondlopen om een boek uit te geven, geeft al aan dat vraag en aanbod niet helemaal synchroon lopen.
2. De tweede route, de makkelijkste: je geeft het zelf uit. Er is inmiddels een veelheid aan sites waar je je eigen boek kunt maken en publiceren.
Nu heb ik niet de illusie dat mijn boek binnenkort in de top 10 van de bestsellerlijsten staat. Het boek is eigenlijk vooral voor mezelf bedoeld zodat ik op mijn oude dag nog iets tastbaars heb. Een beetje zoals een fotoboek van een vakantie. De keuze voor uitgeven in eigen beheer was snel gemaakt.
De eerste site waar ik wat uitgebreider naar kijk is lulu.com. Met meer dan 1000 nieuwe titels per dag zou je zeggen dat ze het kunstje daar wel moeten kennen. Om hun site en de boekkwaliteit te testen, bestel ik eerst zelf een tweetal boeken.
Wanneer ik een dikke week later de boeken in huis heb, bekruipt me een treurig gevoel. De boeken zijn, tja wat zal ik er van zeggen...
Het eerste boek dat stond aanbevolen op lulu.com is overduidelijk geïnspireerd op ’Vijftig tinten grijs’ en is tenenkrommend slecht geschreven. Het tweede boek ziet er qua lay-out al zo amateuristisch uit dat je de inhoud (die ook al niet best is) bij voorbaat niet meer serieus kunt nemen. Het enige bestaansrecht dat deze boeken hebben is dat de schrijvers vonden dat deze er moesten komen. Zoals ook in de voorronden van Idols mooi te zien is hoeveel mensen hun eigen zangtalent nogal eens overschatten, zo is dat met schrijfkwaliteiten niet veel anders. Dat is ook niet zo vreemd met één miljoen(!) aspirant schrijvers en de natuurlijke neiging van mensen om eigen kunnen te overschatten. Maar dat dit soort boeken nu via de eigen beheer route op de markt komen... het is allemaal een beetje sneu. Mijn boek publiceren in dit weeshuis van ongewilde boeken voelt in elk geval niet goed. Maar gelukkig zijn er vele alternatieven*. (*Toevallig kwam net deze week online boekwinkel Bol.com met de mogelijkheid daar je eigen boek uit te geven.)
Dus over enkele weken in een online boekhandel: Kareliaans gedachtegoed, The Book.
|
Tot slot
Elk einde is veelal een nieuw begin. Wellicht komt er weer een keer een blog terug in een andere vorm. Misschien ook niet.
De reacties op deze site gaan in elk geval ‘op slot’ (al was het alleen al omdat de techniek van deze website wat achterhaald is en de spamrobots door de beveiliging breken en er dus continu advertenties voor car insurances en viagra worden geplaatst).
Maar voor wie de ambitie heeft om ooit nog eens zijn quote te zien in een echt boek is er nu nog een laatste kans deze eer te ervaren. Want ja, het idee is om ook de reacties in het boek mee te nemen.
Rest mij tot slot eenieder te bedanken die direct of indirect, online of offline, een bijdrage aan dit weblog heeft geleverd.
Einde! ;-)
| | | 767 reacties | Klik hier om te reageren op dit artikel |
Reacties
|
