'God schiep de wereld in zes dagen en zag dat het goed was.'
Of God bestaat, dat weet ik niet. Of God de wereld in zes dagen schiep, dus ook niet. En het laatste deel van de zin, 'dat het goed was', is een kwalificatie waarover je van mening kunt verschillen.
Maar als God bestaat heeft hij (zij?/het?) wel een aantal meesterwerken gecreëerd. Op deze planeet is een veelheid aan wonderlijke schepsels te vinden, maar met stip op één staat natuurlijk: de vrouw. Het meest complexe wezen dat op onze aardbol te vinden is.
Toegegeven: zoals dat gaat met alle schepsels, zijn er een aantal exemplaren wat minder goed gelukt, maar geregeld zie ik vrouwen rondlopen die dermate briljant ontworpen zijn dat een nederige buiging naar de schepper op z'n plaats lijkt. Het bijzondere van de vrouw is vaak niet te omschrijven. Het is een blik, een loopje, een ‘zijn’, iets dat niet in woorden te vangen is.
 

Stoere man.

Venus en Mars
Als man is het onmogelijk de vrouw echt te begrijpen. De emotionele achtbaan die vrouwen beleven is voor vrouwen zelf al lastig - zo niet onmogelijk - om te doorgronden. Toch kunnen wij mannen af en toe best iets zinnigs zeggen over de vrouw. Als man zit je niet in de achtbaan gevangen en daardoor kun je makkelijker van een afstandje observeren en patronen herkennen. Sinds de media mijn theorie over het 'skileraareffect' hebben opgepikt, ben ik een soort zelfbenoemde autoriteit geworden op het gebied van vrouwen en evolutie. Hoogste tijd om dit expertisedomein wat te gaan verruimen. Vandaar nu een artikel over de partnerkeuze van de vrouw. En dames, niet boos worden bij het lezen, en niet direct de achtbaan in duiken! Rustig blijven ademhalen en wie weet pak je zelfs een leermoment ;-).


Datingsites
Veel eigentijdse vrouwen zitten in een hopeloze spagaat qua partnerkeuze. Wanneer je op datingsites de wensenlijstjes van vrouwen bekijkt is wellicht het meest voorkomende zinnetje: 'Ik zoek een lieve, stoere man'. Als man weet je dan eigenlijk al: dit gaat hem niet worden dames...


Even een lekker ongenuanceerde zwart-wit-typologie:


De lieve man…
…is behulpzaam, helpt met koken, of beter nog: kookt. Brengt na het eten de kinderen naar de sportvereniging en heeft aansluitend nog energie om de stapel ondergoed op de wasdroger netjes te vouwen en op te bergen. De lieve man kan luisteren, heeft begrip en is een intellectueel klankbord. In de slaapkamer ligt een keurig opgevouwen pyama klaar onder het kussen en op het nachtkastje ligt een verantwoord boek.


De stoere man…
…zal zich bij het koken hooguit melden voor een ruwe portie sex op de keukentafel, om zich vervolgens terug te trekken met een biertje op de bank.
De stoere man is onberekenbaar, mannelijk, fysiek sterk en dit alles maakt hem spannend en aantrekkelijk. Om de stoere man aan je te binden (iets wat wellicht helemaal niet mogelijk is) moet je als vrouw extra je best doen en juist deze ‘afwijzing’ maakt hem nog aantrekkelijker.


Deze twee mannen in één persoon zoeken is een mission impossible, tenzij je een topacteur aan de haak kunt slaan die moeiteloos van rol kan wisselen. De archetypische kenmerken liggen dermate ver uiteen dat ze nauwelijks in één man te verenigen zijn.


Foute mannen
Enige tijd terug had ik een terrasafspraak met een vriend uit mijn middelbare schooltijd. In de krant stond die dag een artikel over een onderzoek waaruit bleek dat twintig procent van de mannen hun partner slaat. En dan is er natuurlijk niets leuker dan discreet op het terras om ons heen te kijken welke mannen tot die twintig procent behoren.
Zelf vond ik het gegeven dat 1 op de 5 mannen thuis losse handjes heeft redelijk absurd. Mijn vriend, een man met een bovengemiddelde levenswijsheid, leek hier minder vreemd van op te kijken. Hij kwam met het inzicht dat voor elke hand die slaat ook een partner beschikbaar is die geslagen wordt. Oftewel: It takes two to tango. Feitelijk gaf hij daarmee aan dat er ergens een zekere mate van ‘vrijwilligheid’ is. En hoe gevoelig dit zinnetje ook zal liggen, ik denk dat diegenen die bij het lezen ervan niet direct in de verdediging schieten hier mogelijk een stukje waarheid in kunnen vinden.


Ja, ik besef dat ik me hiermee op glad ijs begeef. Natuurlijk is de ‘sla-kans’ niet zo simpel vast te stellen en natuurlijk is het zeker niet zo dat vrouwen bewust een man opzoeken die gaat slaan. En toch, hoe politiek incorrect het ook mag klinken, denk ik dat wij op het terras statistisch redelijk goed zouden scoren met onze voorspelling welke mannen slaan.
Ogen en lichaamstaal stralen de neiging tot agressie vaak heel duidelijk uit. Het vermogen om deze aanleg te herkennen hadden wij vroeger, als meer lieve dan stoere pubers, al ontwikkeld. Puur uit eigenbelang: we kwamen niet graag in botsing met de stoere man (die het bij een fysieke confrontatie natuurlijk altijd wint van lieve mannen en die dat ook weet). En net zoals wij - als pubers in het uitgaansleven - feilloos aanvoelden welke mannen wij moesten mijden, zo kunnen we op het terras een mogelijke aanleg tot agressie ten dele herkennen.
Is dat een gevaarlijk spelletje? Ja. Zit je daarmee geregeld fout? Natuurlijk. En toch...
   

of toch liever een lieve man?

Lief versus stoer
Vrouwen op zoek naar die ‘lieve, stoere man’ zullen waarschijnlijk eerder uitkomen bij de stoere man. In de strijd zal de lieve man het meestal afleggen. De stoere man is spannend, onvoorspelbaar en dus simpelweg aantrekkelijker. En aantrekkingskracht is geen keuze.
Relaties met stoere mannen zijn vaak gedoemd te mislukken. De kwaliteiten die zorgen voor aantrekkingskracht zijn dezelfde kwaliteiten die voor de drama’s zorgen. Tja, de schepper heeft van ons ingewikkelde wezens gemaakt.

Maar er is hoop. Uit recentelijk onderzoek bleek dat de populariteit van de skileraar aan het afnemen is. Voortschrijdend inzicht? De evolutietheorie is in elk geval dynamisch en duwt wellicht de vrouw geleidelijk weg van de stoere man. De vrouwelijke genen zijn immers geprogrammeerd op overleven en passen zich - zij het traag - aan de veranderende omstandigheden aan. Alles komt goed?!


Seksuele dominantie
Heel interessant is natuurlijk de vraag wat de vrouw in een stoere man zoekt?
Hij wordt in dit artikel bewust wat overdreven neergezet als een minder ontwikkeld wezen, dat gedreven wordt door testosteron en primitieve oerinstincten. Wat maakt deze wildeman nu zo woest aantrekkelijk?

Tijd voor een heel fascinerend uitstapje, dat naar mijn idee naadloos hierop aansluit: uit onderzoek is gebleken dat zo’n 60% van de vrouwen een seksuele fantasie heeft om gedomineerd te worden door een man (dit thema is recentelijk zelfs een item geweest bij Dr. Phil). Hoewel een fantasie hebben nog niet betekent dat je deze ook gerealiseerd wil zien worden, geeft het wel direct aan dat er bestaansrecht is voor de stoere man. Een fantasie is immers een soort heimelijk verlangen, en de stoere man appelleert hieraan.
Waar komt deze wens om gedomineerd te worden vandaan? Helaas blijf ik het antwoord hierop schuldig. De vrouw is een mysterie en levert altijd meer vragen dan antwoorden op.


Polyamorie
Stoer of lief? De Dr. Phils van deze wereld zullen de vrouw die een stoere, lieve man wil, laten kiezen: wat wil je nu echt? Word volwassen en maak een keuze! En draag de consequenties die bij die keuze horen.

Zelf ben ik iets meer van en dan van of. Nu is de oplossing voor de vrouwen die en een stoere man willen en een lieve man er niet een zonder complicaties. Vrouwen die een lieve, stoere man zoeken, zoeken in feite twee mannen! Ofwel, dan praten we over polyamorie.
Polyamorie bestaat, maar niet zonder de bijhorende toestanden. Allereerst is polyamorie in onze cultuur niet erg geaccepteerd. Wij zijn geprogrammeerd om te denken in één ideale partner die zo’n beetje alles wat je je maar kan wensen in zich heeft. Een beetje het Romeo & Julia idee. Het soulmate verlangen.
Daarnaast zijn wij uitgerust met jaloezie en claimen we een partner maar al te graag. En ook vanuit praktisch oogpunt zijn er de nodige uitdagingen rondom polyamorie. Zo is het natuurlijk wel wat sneu voor de ‘lieve man’, dat wanneer hij de sokken aan het opvouwen is hij op de achtergrond de stoere man flink tekeer hoort gaan met ‘zijn’ vrouw. 
Als open-minded schrijver van dit blog heb ik zelf enige praktijkervaring op het gebied van polyamorie (maar dan ook echt goed poly). Het is ideaal voor de vrouw op zoek naar avontuur, die de sleur van het burgerleven even wil ontvluchten.
Maar eigenlijk merkte ik al snel dat ook ik daar eigenlijk niet mee om kan gaan. Mijn lichaam is zodanig ontworpen dat ik na een avondje knuffelen al de eerste bindingsstofjes aanmaak die me doen smachten naar een volgend avondje op de bank. En zo eenzaam en alleen wachtend op de vervolgronde kwam ik tot het inzicht dat jaloezie ook mij niet vreemd is. Dus ik vrees dat voor mij uiteindelijk alleen de meer klassieke relatie zal werken waarbij er voor mijn vrouw slechts ruimte is voor één Romeo, te weten Karel. Leuke Julia's mogen zich altijd melden - of moet ik nu zeggen: één leuke Julia? ;-).
 

 

Links:
Verkrachten voor beginners (een voor 60% van de vrouwen herkenbare fantasie!?)