Dipje...

In de straat van mijn tandarts is 'De Schep' te vinden, een natuurvoedingswinkel met allerhande biologisch verantwoord voedsel. Misschien wordt het tijd dat ik gewoon even heel gezond ga eten en zo mijn winterblues te lijf ga. Maar ook mijn bezoek aan de natuurwinkel is geen succes. Op de één of andere manier is het winkelen in een natuurvoedingswinkel erg ingewikkeld. Althans voor mij.
En waarom zien mensen die hun boodschappen doen in een natuurvoedingswinkel er niet gezonder uit dan de klanten van de Albert Heijn? (integendeel zelfs).

Uit beleefdheid koop ik toch iets wat door moet gaan voor een liter vla, iets wat door moet gaan voor een liter yoghurt, en een pak Muesli (merk: 'Allos Red Fruit Crunch & Amaranth'). De verpakking van de laatste is veelbelovend:
'Amarant, Inca wondergraan: Amarant is een 10.000 jaar oud bijzonder graan dat zowel door Inca’s als Azteken werd gebruikt. Het gaf boodschappers al de kracht en energie die ze nodig hadden om lange afstanden rennend af te leggen. Hedendaags wetenschappelijk onderzoek heeft wederom aangetoond dat dit graan een ideaal spectrum van voedingskundige elementen bevat, aanbevolen door voedingsdeskundigen'.


Thuisgekomen direct even het wondergraan van de Inca’s gegoogled. Google blijkt helaas nog niet op de hoogte te zijn gesteld van de wetenschappelijk bevindingen aangaande het wondergraan. Maar ik besluit dat het ‘waar’ is ;-). Want als ik zelfs aan de claims van producten uit ecologisch verantwoorde natuurvoedingswinkels moet gaan twijfelen is het einde natuurlijk zoek.
Dus: Machu Picchu, here I come!


Bij de lunch blijkt de vla die ik in de natuurvoedingswinkel gekocht heb een wat ondefinieerbare substantie te hebben. Na een mislukte poging van hevig klotsen en schudden komen uiteindelijk diverse soorten bestek in actie om het spul in beweging te krijgen.


Winterslaap
Het zijn van die dagen dat er een vlaag van de ultieme zinloosheid van het bestaan tot mij doordringt. Het liefste zou ik mijzelf onderdompelen in een hele diepe winterslaap en pas weer wakker worden als de lente begint, de vogeltjes fluiten en de zon volop schijnt.
Naast (zon)licht mis ik in deze donkere winterperiode vooral ook warmte: mijn lichaamsconstitutie is zodanig dat deze pas tot zijn recht komt bij twintig graden of meer en alle temperaturen daar onder voelen als koud aan. Zonnig winterweer van de Anton Pieck prenten (licht vriezend, laagje sneeuw, zonnig en windstil) kan mij wel bekoren maar het sombere weer van de afgelopen weken begint zijn tol te eisen. Vandaag is het weer goed raak: een gure wind buiten zorgt ervoor dat het nog drie keer onaangenamer voelt dan het grauwe beeld al deed vermoeden.


In de middag zap ik onder het genot van een kopje thee even een rondje langs de diverse TV-zenders. De beurskoersen op RTL-Z denderen wederom in sneltreinvaart naar beneden. De malaise op de financiële markten past eigenlijk wel een beetje bij mijn Januari-gevoel. Ik zap een kanaal verder en kom uit op Astro TV. Toevallig is daar net een interview met Roy Martina die vertelt over winterdepressies door gebrek aan licht. Dr. Roy heeft uiteraard ook de oplossing in de aanbieding: De Polarlite volspectrumlamp.
Na de thee dus snel even zijn site bezoeken voor meer info:
'Voel je je vaak lusteloos? Gebruik dan Polarlite! Mensen hebben daglicht nodig om zich fit en vitaal te voelen. Door zonlicht wordt serotonine aangemaakt in de hersenen. Dit hormoon bevordert het gevoel van welbevinden en wordt ook wel het happy-hormoon genoemd. Veel mensen hebben een tekort aan daglicht, waardoor te weinig serotonine wordt aangemaakt. Dit kan vermoeidheid, depressies en futloosheid veroorzaken. Zelfs in de zomer, omdat men zonnebrillen draagt en achter zonneschermen zit. Ook bij kunstlicht wordt er geen serotonine aangemaakt. Het licht van de Polarlite volspectrumlamp is vergelijkbaar met daglicht en zorgt ervoor dat je hersenen direct serotonine aanmaken. Je voelt je blij met Polarlite.'


Blij met Polarlite?! Zou dat de oplossing zijn voor al mijn winterblues? Over lusteloosheid en vermoeidheid kan ik deze winter in elk geval meepraten. Mijn slaapbehoefte is momenteel zo groot dat ik zonder middagslaapje de dag haast niet door kom. En mijn cocooning-gedrag van de afgelopen weken maakt dat ik weinig écht daglicht te zien heb gekregen.
Ik besluit maar om twee van die happy-wonderlampen te bestellen. Het medium Astro TV en de Tell-sell achtige marketing laten de nodige alarmbelletjes rinkelen, maar ach, 'Baat het niet, dan…'
Hoe wanhopig kan een mens in een winterdip zijn? 


In de avond weer een avondje quasi verveeld voor de TV gehangen. In verband met mijn rug had ik gisteravond in plaats van mijn vaste badminton-avondje naar de Nationale Gelukstest gekeken. Ik leerde daar dat mensen die dagelijks 2-4 alcohol-consumpties nuttigen gelukkkiger zijn dan mensen die dat niet doen. Met deze kennis trek ik mijn eerste Bavaria open en pak een zak pistache-noten als borrelgarnituur. Nadat de zak met pistachenoten leeg is lijkt mijn maag nog altijd trek te hebben. Ik zie tot mijn schrik dat mijn snackvoorraad op is. Gelukkig vind ik in een keukenkast nog een zak pepernoten en ook deze gaat er bijna in één keer doorheen. En bier en pepernoten blijkt voor mijn verdoofde smaakpapillen geeneens zo’n hele slechte combinatie.
Ook al dit kansloze gesnack is een typisch fenomeen binnen mijn winterdip. Wat zit er toch in al dat spul dat het nooit lijkt te verzadigen?


Goede vooruitzichten
Januari 2008 was een echte k..maand. Ik heb het afgelopen jaar net iets teveel boekjes gelezen waarin de wetmatigheid dat je je eigen leven creëert gepredikt wordt. Maar soms lijken simpelweg andere wetten en krachten een hoofdrol te spelen. In Januari 2008 toonde de wet van Murphy ('If anything can go wrong, it will') haar bestaansrecht.
Maar met een gerestaureerd glazuur, een volle doos Ibuprofen, een pak Amarant Inca Wondergraan, een biologisch verantwoorde vla-substantie en 2 vol spectrumlampen kan mij niets meer gebeuren. Nee, ik ben goed bezig. Als ik hiermee mijn winterblues niet de baas wordt weet ik het niet meer.


Laat de zomer maar komen.