Ik sta vaak als ‘moeilijk te peilen’ te boek. Dat komt denk ik deels doordat mensen vaak niet de echte Karel zien. Ieder mens heeft meerdere rollen en kent meerdere gezichten. Zo ook ik. Ik besta feitelijk dan ook uit meerdere Karel’s. Allen onderdeel van hetzelfde totaal, maar toch...
De Karel die aan de buitenkant het meest zichtbaar is zou je kunnen beschrijven als
rationele Karel. Rationele Karel is een
niet-onaardig persoon, redelijk slim, soms scherp uit de hoek komend, een denker. Maar rationele Karel is ook een tikkeltje afstandelijk, grauw… vlak… saai … kleurloos... Rationele Karel past zich doorgaans redelijk netjes aan, aan wat de buitenwereld van hem verwacht. En wellicht dat juist dit conformeren aan wat anderen verwachten deze Karel minder leuk maakt!? Want als non-conformist pur sang is het een rol waarvoor onvoldoende acteertalent is om deze echt overtuigend neer te zetten.
Meer ‘echt’ is
Karel de romanticus. Romanticus dan in de breedste betekenis van het woord.
Karel de romanticus wil de wereld rondreizen, zeehonden redden, verliefd worden, verliefd blijven, kippenvel krijgen, de mysteries in het leven ontrafelen, ervaren, meemaken, beleven, stromen…. Karel de romanticus ziet het leven als een grote ontdekkingsreis met natuurlijk als ultieme queeste: op zoek naar de heilige graal ;-) Of zoiets dan. Het gaat tenslotte om de reis, niet om het doel.
Verstand en gevoel
Karel de romanticus is natuurlijk vele malen leuker dan die wat gereserveerde rationele Karel. Toch is Karel de romanticus aan de oppervlakte maar beperkt zichtbaar. Deze zit verstopt achter vele jaren van opvoeding, geschreven en ongeschreven wetten van gedrag, ‘volwassen’ zijn, omgangsetiquette, kortom: het aanpassen aan wat de buitenwereld verwacht.
Maar onzichtbaar betekent zeker niet zonder invloed. Want het is absoluut Karel de romanticus die de regie voert. Je verstand is er immers om keuzes te
begrijpen en niet om keuzes te
maken. Alle echt belangrijke beslissingen in het leven, of het nu gaat om de liefde, een nieuw bedrijf beginnen, te gaan backpacken in Australië, wat dan ook…ze komen van Karel de Romanticus. Wanneer Karel de Romanticus zich meld weet rationele Karel ook dat die mee moet in de stroom. En op zich is het dan best prettig dat er ook nog iets van een rationele kant in je is die de plannen enigszins verantwoord in goede banen kan leiden.
Voor de wat minder intelligente lezer: Karel de romanticus = ik. Rationele Karel is dat ook alleen is dat meer een schilletje.
Ik herken mezelf dan ook het meest in andere romantici. En kan daar dan ook enorm van genieten: De schrijver die op een klein zolderkamertje zijn boek schrijft, het stelletje dat huis en haard verlaat om een kleinschalige Bed-and-Breakfast in Toscane te beginnen, de muzikant die perfectionistisch dat ene liedje wil maken of de twijfelende cabaretier die zijn levensvragen met het publiek wil delen. Eigenlijk geniet ik van bijna alle mensen die hun droom durven volgen, al is het tegen beter weten in.
Als romanticus kan ik, hoe gek het moge klinken, ook genieten van een persoon die wegkwijnt in liefdesverdriet, van de intrinsieke schoonheid en echtheid van een gebroken hart. Of van onzekere mensen die deze onzekerheid niet proberen te verbergen achter een gekunsteld imagolaagje. En van
potten rijst die gaan schimmelen als je deze niet zo vriendelijk behandeld, al was het maar omdat het een tipje van de sluier oplicht dat er inderdaad heel wat meer magie is dan ‘men’ mij heeft proberen te laten geloven…
Ben ik nou zo leuk...
Een van de redenen dat Karel de romanticus zo weinig zichtbaar is, is dat deze door het merendeel van de mensen slecht begrepen wordt. En dat gevoel is vaak wederzijds ;-) Ik begrijp niet zoveel van veel van de mensen die op deze planeet rondlopen. De overwaardering van werken, de obsessie voor geld en status, de drang naar (schijn)zekerheden.
Het kan toch immers niet de bedoeling zijn dat je zo’n 80 jaar op deze bijzondere planeet rondloopt om alleen te werken, op zondagmiddag het gras te maaien en op de buurt BBQ eindeloze gesprekken te voeren over de nieuwe sportvelgen op de auto... Vandaar dat ik soms analoog aan de beroemde quote van Louis van Gaal (
“Ben ik nou zo slim of zijn jullie zo dom”) wel eens denk “Ben ik nou zo leuk, of zijn jullie zo saai”.
In ieder van ons schuilt een romanticusMaar… er is hoop. Want ik begrijp het niet alleen niet. Ik geloof het ook niet. Het wordt dan ook tijd om via dit weblog maar eens een echte theorie te lanceren. Ik denk namelijk dat in ieder mens diep van binnen een romanticus zit. Misschien moeten er nog veel meer buitenkant-lagen worden afgepeld dan bij mij, misschien zit deze zelfs zo diep verborgen dat de persoon er zelf geen contact meer mee heeft, of wellicht is een ego zo opgeblazen geraakt dat deze de romanticus heeft weggedrukt. Maar het goede nieuws is: hij/zij zit er…
Zo zie ik bij vrienden bijvoorbeeld af en toe de romanticus opduiken. Bij een goed gesprek met 3 rosé achter de kiezen gaan de ogen fonkelen en komt er een stroom en veelheid aan plannen los. Weekendjes naar Barcelona, gewaagde bedrijfsideeën, nieuwe lifestyle-concepten voor een onthaast leven, het kan niet niet op. Een dag later smoren deze ideeën weer net zo snel als ze gekomen zijn in het leven van alledag. De kinderen moeten tenslotte naar school, de was gedraaid, die verzekering geregeld en de hypotheek van de ‘gouden kooi’ moet natuurlijk wel betaald worden.
Maar toch, het basisingrediënt is er… Nu alleen nog de uitvoering. En met de wetenschap dat 90% van alle obstakels tussen de oren zitten, kan het zo moeilijk allemaal niet zijn.
Voor de prijs van 4 sportvelgen kun je al 2 maanden leven op een Bounty Island in Thailand… Wie gaat er mee?
