Zomer 2005. Buiten is het mooi weer. Binnen zit ik te werken achter mijn PC.
Als ondernemer met een eigen bedrijf zou je denken dat ik daar met volle overtuiging en bezieling bezig mee ben. De waarheid is anders. Mijn gedachten dwalen af: ik heb zin om op vakantie te gaan. Lekker naar Frankrijk, in de buitenlucht aan een lange tafel. Leuke mensen, goede gesprekken, stokbrood, barbecue en een wijntje. Bij een kasteel ofzo.

 

Het levenspad: stap voor stap.

Midlifecrisis in de maak?
De magere motivatie voor mijn werkzaamheden geeft te denken. Tijd voor een innerlijke dialoog. Ik stel mezelf een vraag - misschien wel de meest essentiële vraag die je jezelf kunt stellen: 'Karel, wat wil je nou eigenlijk?'

Pas als je weet wat je wilt, kun je actie ondernemen in de richting van hetgeen je wilt bereiken. Zonder doel geen richting en zonder richting geen focus. Voor mijn gevoel klungel ik zelf maar een beetje aan.
De vraag is dus: 'wat wil ik?', en het antwoord: dat weet ik eigenlijk niet zo goed.


Google weet alles
Nog altijd achter mijn PC type ik in Google verveeld de 3 woorden 'wat wil ik'. Tot mijn verbazing lijkt Google zelfs op een dermate grote vraag antwoorden te hebben.
Bovenin de resultatenlijst komt de workshop 'wat wil ik'. Er is dus een kant-en-klare training voor dit soort vraagstukken. Ik bekijk eens rustig de site van de organisator van de workshop 'He-he': 'Ontdek wat je echt belangrijk vindt. Ontdek wat je tegenhoudt.' 
Misschien is het een goed idee dat ik dat eens ga ontdekken. Ik schrijf me direct voor de workshop in.


Ook hoog in de resultatenlijst komt de cursus 'Wat bezielt me?'. Ik klik door naar de cursusinfo en deze zet hoog in: 'Wij gaan ervan uit dat ieder mens zijn bezieling in zich meedraagt en zijn unieke missie in dit leven heeft.'


Hebben wij een missie? De gedachte van een unieke missie spreekt mij wel aan. Het lijkt wat zin te geven aan het leven. Het idee om hier een jaar of tachtig op deze planeet rond te lopen, flink te consumeren, een beetje te recreëren, met wat mede aardbewoners te interacteren en af en toe te masturberen, ik heb het altijd al een beetje mager gevonden. Het verbaast me dan ook altijd weer hoeveel mensen niet verder kijken dan de alledaagse routine.


Nu ik toch de weg naar hogere zelfkennis in ga slaan, besluit ik me ook voor deze cursus in te schrijven. Waar een dipje en ‘even googlen’ op een zomermiddag al niet toe kunnen leiden.


Workshop 'Wat wil ik'
Op 9 september 2005 reis ik af naar een ‘Centrum voor Persoonlijke Ontwikkeling’ in Rotterdam voor de workshop 'Wat wil ik'. Reinoud van Rooij, de trainer, begint de dag met een spreuk: 'Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg.' De toon is gezet. Het wordt veranderen geblazen dus. Tenzij je natuurlijk al tevreden bent met ’wat je krijgt'...


Het wordt een bijzondere dag: eerst even los komen met 'Let's Get Loud' van Jennifer Lopez. In de ochtend eerst een oefening waarbij je langzaam je hand op het hart moet leggen van een medecursist(e), terwijl deze continu alle gedachten/gevoelens die naar boven komen hardop uit. De trainer doet zelf ook mee en ik hoor hem op de achtergrond een keer of twintig 'mooie ogen' zeggen, terwijl hij de oefening uitvoert met één van de vrouwelijke deelnemers. Na de koffie is het tijd voor een rondje complimenten aan de medecursisten.
De link tussen de oefeningen en doelstelling van de cursus is mij niet helemaal duidelijk, maar dat maakt de dag niet minder interessant om mee te maken.


Na de lunch - een ondefinieerbare macrobiotische pompoenhap - wordt de cursus iets concreter. Liggend op matrassen wordt via een geleide visualisatie het ideale toekomstplaatje ingevuld: 'Waar ben je? Wat zie je? Wat doe je? Wie is er bij je? Wat voel je?', etc.
Tijdens de visualisatie kom ik wederom terecht bij ‘mijn’ kasteel in Frankrijk. Ik val gedurende de oefening wel even in slaap, iets wat niet echt de bedoeling was. Misschien was het een signaal vanuit het onderbewuste dat er op het kasteel ook voldoende ruimte moet zijn voor een rustmoment ;-).

 
Reinout blijft ons gedurende de dag trakteren op quasi-filosofische uitspraken. Wat te denken van (vrij naar Aristoteles): 'Als je doet wat je wilt, dan wordt je wie je bent.' Mooi toch!



Wat bezielt me
Na de warming up in Rotterdam staat de cursus 'Wat bezielt me?' op het programma. De cursus wordt gegeven door Resi Spoor en beslaat vier zaterdagen. Hierdoor is er wat meer ruimte voor verdieping. Ook deze cursus wordt gegeven in een spiritueel centrum. De zweefindex is voor mij dan ook bij vlagen aan de hoge kant. Maar ik heb me voorgenomen ‘braaf’ alles mee te doen, dus:
 

• ook ík probeer aan het begin van de cursus even te aarden om goed in het hier en nu te komen (het ‘hier-en-nu’ is erg populair in spirituele centra).
• Ik ga ook op zoek naar mijn innerlijke kind (middels het maken van een tekening met mijn linkerhand - want wanneer je als rechtshandige met rechts zou tekenen de tekening te rationeel zou worden, als gevolg van de verbinding met de ‘verkeerde’ hersenhelft?!).
• Ik trek een ‘engelenkaartje’ in de hoop dat deze inzicht zal verschaffen in...
   

Toch zou ik de cursus zeker niet als zweverig betitelen. De dagen zijn een soort mix van oefeningen vanuit loopbaancoaching, persoonlijke ontwikkelingsmodellen en NLP-achtige technieken.


De levensmissie
Een van de hoofddoelstellingen van de cursus is het formuleren van een levensmissie. Een missie moet ruim zijn en zowel werk als privé omvatten. Idealiter moet je ervoor zorgen dat al je activiteiten in verband zijn te brengen zijn met je missie.


Via diverse oefeningen worden passies en waarden in kaart gebracht en wordt gekeken welke werkwoorden bij je passen (ja, een missie betekent natuurlijk werk aan de winkel). Ook wordt er gekeken naar wie je het beste met je missie kan helpen (een voorwaarde voor elke missie).
Na een zestal oefeningen rolt ook mijn levensmissie uit de koker:
'Mijn missie is om mensen te prikkelen en te vermaken'.


Zo, die staat! Nu heb ik eindelijk een missie in dit leven!
En een missie die dermate breed is dat ik er vrijwel alle kanten mee op kan. (hoewel ik qua scope niet kon tippen aan de missie waar een medecursiste mee op de proppen kwam: 'Mijn missie is mijn ding doen').


Hebben mensen een missie?
Na vier zaterdagen in een spiritueel centrum ben ik uiteraard mijn ‘kritische ik’ niet verloren. De veronderstelling dat iedereen een unieke missie in dit leven heeft roept veel vragen bij mij op:

Als iedereen een missie heeft...

• ...waarom kan dan hooguit 1 op de 1000 mensen (optimistische schatting) een zinvol antwoord geven op de vraag 'wat is je missie in dit leven?'
• ...wat is dan de missie van de aidsbaby in Afrika die na 37 dagen ziek en uitgehongerd sterft?
• ...wie knapt nog het ‘vuile werk’ op? Want 'mijn missie is om elke dag 12 uur aan de lopende band in de chemische fabriek te werken' heb ik nog niet gehoord (bijna iedereen die een missie heeft geformuleerd lijkt coach te zijn of dit te willen worden).

Nu past het stellen van dit soort vragen wel weer direct binnen mijn eigen geformuleerde missie. De vragen zijn immers bedoeld om te prikkelen en mensen tot nadenken te zetten.


On track
Nu, dik een jaar later, ben ik goed bezig met mijn missie. Van de in de cursus geformuleerde doelstellingen zijn er al enkele gerealiseerd waaronder dit weblog. Ook een recent project als de toverrijst-website past naadloos in het thema ‘prikkelen en vermaken’.


Alleen wat ik nou wil met mijn kasteel in Frankrijk, daar ben ik nog niet helemaal uit. Voor lezers van dit artikel alvast een sneak-preview van het kasteel-project in wording. Wordt vervolgd?