The making of ...
Al langere tijd liep ik met het plan voor een weblog. Geen dertien in een dozijn weblog met alledaagse trivialiteiten, maar een weblog waarbij de grote thema’s in het leven zoals geluk, liefde en geloof aan bod komen. Stukjes die verrassen, prikkelen en tot nadenken aanzetten. Maar bovenal een weblog dat naast een aantal ’leuke schrijfsels’ zo nu en dan echt ergens over gaat. Maar ook altijd met een knipoog. Je moet het leven en jezelf tenslotte niet te serieus gaan nemen!
Het idee
Er is natuurlijk geen betere inspiratiebron voor een weblog dan het leven zelf. Het idee voor dit weblog is dan ook simpel: ik ga in de wereld ‘op onderzoek uit’ en schrijf over mijn bevindingen.
Een keer als figurant in een film spelen, een ‘vage’ spirituele cursus volgen, een dagje vrijwilligerswerk bij de voedselbank, een nachtje logeren bij een volslagen onbekende, etc. Ideeën te over!
In de loop van 2006 hak ik de knoop door. Het weblog gaat er komen. Op de dag dat ik de beslissing neem schrijf ik laat in de avond wat mogelijke domeinnamen voor het weblog op een kladje. Boven aan het lijstje komt: 'www.karel.nl'.
De volgende dag heb ik een afspraak in Eindhoven. Onderweg sta ik bij een stoplicht achter een busje met de opdruk 'www.kareltje.nl'. Dit moet een teken zijn. Ja, dit weblog is gewoon een goed plan.
Ik ga diezelfde dag dan ook direct op jacht naar 'www.karel.nl'. De domeinnaam is nog niet in de lucht, maar zoals zo’n beetje elke domeinnaam die je kunt verzinnen, uiteraard al wel bezet. Ik bel met de eigenaar, een bloembollenkweker uit Bovenkarspel. Hoewel de man niet klinkt als een Internetexpert met grote plannen, blijkt de naam niet te koop. Helaas.
Twee dagen later leg ik beslag op 'www.gedachtegoed.net'. Beetje pretentieus, maar goed.
Fotoshoot
Bij een weblog hoort een foto van de schrijver. Het leek me een leuk idee om een serie foto’s met verschillende gezichtsuitdrukkingen te maken die wisselen bij binnenkomst op de site.
Fotografie: Waldo Aikema, FR-Fotografie
Denkertje maar met een knipoog. Binnen de foto-shoot de best ’passende foto’ voor het weblog. |
Geen onaardige foto. Wel een beetje een onaardige meneer! |
Licht arrogante
'Karel-weet-het-beter'-foto. Die kan nog eens van pas gaan komen bij een 'Karel-weet-het-beter'-stukje. |
Wat een doorleefde kop. Niet mooi maar wel markant. Eén waar langzaam zichtbaar wordt dat de jaren gaan tellen. |
Krachtige expressie. Maar ook dit lijkt me geen aardige man om bij op de koffie te gaan. |
Via een Internetsite kom ik in contact met Waldo, een fotograaf in opleiding, die voor een schappelijke prijs wat foto’s gaat maken. Een groot anti-kraak pand bij winkelcentrum Overvecht in Utrecht is de locatie voor een fotoshoot. Enigszins verbaasd moet ik eerst een modellencontract tekenen. Zo mooi ben ik nou toch ook weer niet?!
Belangrijke meneer
Ik maak met Waldo een vervolgafspraak om op basis van de fotoserie ook een header te maken voor de site. Waldo heeft ook een paar foto’s met een spiegel gemaakt en ik zie daar wel wat mogelijkheden in. Alleen al om lekker vaag te kunnen lullen over ‘spiegelen’ of het vreselijke ’iemand een spiegel voor houden’.
Wanneer Waldo bezig is met het beeldmateriaal voor de website begint er zich langzaam een gênant gevoel zich over mij meester te maken.
Deze ‘meneer’ met zijn weblog lijkt zichzelf wel erg belangrijk te vinden. Natuurlijk, een persoonlijke foto hoort een beetje bij een weblog. En ja, het idee om deze te laten wisselen is best aardig. Maar moet deze meneer dan ook nog eens terug komen in de header van de site? En wat te denken van een titel als ‘Kareliaans Gedachtegoed’? Is deze meneer de nieuwe Sigmund Freud? Is alleen een domeinnaam als www.gedachtgoed.net niet al pretentieus genoeg?
Waldo stelt mij wat gerust door wat sites te laten zien waar hijzelf als fotograaf ook zeer nadrukkelijk op is terug te vinden. En ook zijn folder is feitelijk een compilatie van foto’s van zijn vriendin en hemzelf. Vooruit dan maar...
Reisdagboeken
Om de site alvast wat inhoud te geven duik ik in mijn oude reisdagboeken uit 2001 en 2002. Wellicht zit daar nog wat materiaal bij dat leuk of goed genoeg is om op deze site te publiceren.
Bij het lezen van mijn reisdagboeken wordt de zin van het schrijven mij nogmaals goed duidelijk. Het reisverslag is zo gedetailleerd dat ik bijna de hele reis opnieuw kan beleven. Mensen en ervaringen die ik zonder mijn reisdagboek allang vergeten zou zijn komen in één keer terug op mijn netvlies. Napret in optima forma: twee keer reisplezier voor de prijs van één.
Met het inzicht in de zin van het schrijven neemt ook de zin in het schrijven toe.
Ergens over willen schrijven is in zekere mate ook een goed excuus om iets te gaan doen:
interessante mensen waarbij ik mezelf al lange tijd op de koffie had willen uitnodigen kan ik nu gaan benaderen met een goed verhaal: 'Ik schrijf een weblog en...'.
Activiteiten die welllicht intrinsiek niet leuk zijn, zijn vaak schrijftechnisch prachtige inspiratiebronnen. Achteraf leuk zeg maar. En achteraf leuk, is ook leuk!
|
