Kanoën met Yupi op de Ord-river
Zonsondergangsmoeheid, freshies en peddelen met paraplu Dag 51- Kununurra (Australië)
Een van de hoofdattracties in de regio is het per kano bedwingen van de Ord-river. (volgens de Lonely Planet behoort dit zelfs tot de top 5 van Australië ervaringen) Nu nog een kanopartner vinden...
| |
Zonsondergang op Kelly’s Knob |
In de vooravond ga ik vanuit het hostel naar Kelly’s Knob, een mooi uitzichtpunt voor de zonsondergang. Nu heb ik in Australië al meer zonsondergangen meegemaakt dan in heel mijn eerdere leven en ervaar al iets van ’zonsondergangmoeheid’. Ik maak op Kelly’s Knob eeen praatje met de man met het Aziatisch uiterlijk. Hij heet Yupi (spreek uit "joepie") en is tandarts in Londen, maar komt van oorsprong uit Maleisië. Ik vertel hem van mijn kano-plannen en er lijkt iets van interesse.
Later in avond in het hostel informeert Yupi of ik al een kanopartner gevonden heb en na een kort overleg besluiten we morgen samen het kano-avontuur aan te gaan. Ik ga samen met Yupi boodschappen halen voor de lunch van morgen. Het bezoek aan de supermarkt wordt een van de meest absurde die ik ooit heb meegemaakt. Yupi rent door de winkel heen alsof hij nog nooit een supermarkt heeft gezien. De meest dubieuze spijzen verdwijnen in zijn mandje om er later weer uit te worden gehaald. Op een gegeven moment bestaat de inhoud van zijn winkelmandje uit 4 blikken fruitsalade a 1 kilogram per stuk!?!?! Ik pols voorzichtig of hij wel aan een blikopener en een lepel heeft gedacht. Na 45 minuten (!) heeft Yupi z’n lunchpakket rond. Als dat maar goed gaat morgen...
Dag 52 - Kununurra (Australië)
Vroege in de ochtend worden we opgehaald door een busje met kano’s welke ons naar Lake Argyle brengt, het vertrekpunt voor de tocht. Rond 8.30 uur gaan de kano’s te water. Naast de kano van Yupi en mij gaan nog 2 andere kano’s te water. Yupi verrast mij plots met de mededeling dat hij nog nooit eerder gekanood heeft. Ik dirigeer hem dus snel naar de voorste zitplaats zodat ik van achteren wat kan bijsturen wanneer nodig. En nodig zou het zijn!
Vriendelijke(?) zoetwater-krokedil |
| De kanotocht wordt een authentieke terug-naar-de-natuur-ervaring: veel wildlife, mooie views van de gorges en genieten van de geluiden van de stilte. In de rivier zitten aardig wat krokodillen maar het zijn de als niet agressief te boek staande zoetwater-krokedillen. Dus je peddelt ‘relaxed’ om de beestjes heen wat op een of andere manier toch heel spannend aanvoelt. En waarom toch van die bordjes "Do not Enter, croqodiles resting area" als de beesten zo vriendelijk zijn?
Na een uur begint de kanotocht een bizar schouwspel te vormen. Yupi heeft het niet zo op de zon en... pakt tot mijn verbazing een paraplu uit zijn tas. Zo zit er voor mij ineens een Aziatische meneer met een paraplu boven z’n hoofd in een canyon van 30 graden! Peddelen en een paraplu vasthouden is natuurlijk wat veel van het goede is dus veel meer dan af en toe een heel slapjes opduikende peddel onder een paraplu zit er niet meer in. Het is een kajak naar Canadees model met peddels met ’eenzijdige peddelflap’ (probeer dat maar eens te beschrijven als je de term ervoor niet kent...) dus het werk voor mij achterin wordt des te zwaarder door steeds van kant te switchen. Nu is wat extra peddelwerk voor het goede doel op zich niet verkeerd; maar deze inspanning voor een 43-jarige tandarts met een debiele paraplu... Zelfs voor een vredelievende burger als ik begint er langzaam een sterke behoefte te ontstaan om de peddel uit het water te halen en deze te gebruiken om Yupi eens heel hevig te gaan bewerken... Rond 14.00 uur meld Yupi onder z’n paraplu dat hij ‘quit’ en de schaduw van de kant wil opzoeken. Zijn paraplu had waarschijnlijk een te lage sunblock-factor. De kano’s worden met passagiers in de loop van de middag door een speedboot opgepikt die je naar het eindpunt brengt. Het totale traject is zo’n kleine 60 kilometer en ik was met Yupi niet erg ver gekomen. De boot schiet met grote snelheid door de Ord-river maar dit weerhoud Yupi er niet van in slaap te vallen en zo kijk ik met de andere kanoërs met verbazing naar een bungelend hoopje mens dat schuddend en wel in dromenland verkeerd...
Vanuit de speedboot nog een fantastische zonsondergang met knalrode lucht en een vleermuizenkolonie van miljoenen (?) fruitbats die de lucht spectaculair zwart kleuren. In de avond ga ik met enkele kanoërs en wat andere mensen uit mijn hostel een hapje eten in een hapje eten. Best gezellig maar toch om 22.30 uur richting bedje want de wekker gaat morgen alweer om 5.15 uur!
| 
