Dag 21 - Queenscliff (Australië) Queenscliff Inn. Een prachtig monumentaal pand in Victoriaanse bouwstijl. Mooi aangelegde tuin, fraaie veranda met leuke zitjes, klassieke inrichting met oog voor detail, veel kunst en tierlantijnen, een soort woonkamer met een gezellige open haard en banken met veel kussens. Een locatie waarbij je direct plaatjes krijgt van chique engelse dames uit de upperclass die thee drinken uit verfijnde handgemaakte porseleinen kopjes. Een prima plaats dus om te overnachten. Maar wat gaat zo’n nachtje op stand wel niet kosten? 150 AU$? 250 AU$?, 500 AU$? Nee, voor 21,50 AU$ ben je klaar (=ruim 10 Euro) want de Queenscliff Inn heeft ook kamers voor backpackers beschikbaar. Dan zou je denken dat een dermate chique optrekje tot de nok gevuld wordt met backpackers, maar nee hoor; Per dag komt er gemiddeld 1 langs. Het plaatsje Queenscliff ligt ietwat ’off the beaten track’ en de hedendaagse backpacker in Australië is een gemakstoerist die je vooral niet lastig moet vallen met het bestuderen van een bustabel. Eerlijk is eerlijk, zonder huurauto was ik waarschijnlijk ook niet in Queenscliff terecht gekomen maar ik ben dan ook een van de weinige backpackers die na 3 dagen backpacken al het inzicht ontwikkelde dat backpacken zonder auto eigenlijk onmogelijk is. En wijselijk overstapte op het ’backpacken-de-luxe-concept’.
Eigenlijk is mijn bezoek aan Queenscliff puur toeval. Het weer is koud en regenachtig en dat leek me geen beste start van de Great Ocean Road, vandaar dat ik via Queenscliff met een kleine omleiding aan de route begin.
Rond half 6 kom ik terug van een verkenningsronde in en rond Queenscliff. Er is zowaar toch nog een backpacker gearriveerd en ik deel mijn kamer met een blonde jongedame uit Finland. De Finse heet Anika en ik heb eigenlijk wel respect voor jonge vrouwen die het aandurven alleen de grote boze wereld in te trekken.
Impressie interieur Queenscliff Inn
Anika is zojuist klaar met haar studie filosofie en met wat andersoortige gasten in de Queenscliff Inn is er dus alle gelegenheid voor een gesprek op niveau. Knus gesetteld rond de open haard komen in de avond een veelheid aan onderwerpen aan bod zoals de verschillen tussen Australië en Europa, het reizen als ’way of life’ en de Amerikaanse buitenlandpolitiek van Bush en consorten. Nadat de toestand in de wereld besproken is informeer ik laat in de avond voorzichtig of Anika mij gezien haar studie enige inzichten kan geven omtrent ’the meaning of life’. Maar helaas, de filosofie is beter in het stellen van vragen dan het geven van antwoorden. De enige filosofische wijsheid die ik me zelf nog kan herinneren van een college Inleiding Filosofie op de KUB in Tilburg is de "ik denk dus ik besta" redenering van Descartes. Ook deze stelling roept weer vragen op. Als je denkt betekent dat dus dat je bestaat maar wat betekent de stelling voor mensen die niet denken. Bestaan deze dan niet?
